“Öfkeden patlamak üzereyim”, “galiba bu gidişle aklımı oynatacağım”, “sinirimden çıldırıyorum”, “cama çıkıp imdat diye bağırasım var.”  Bunlar gündelik yaşamımızda çok duyduğumuz, bizim de sıkça sarfettiğimiz sözler. Aile içi huzursuzluklar, arkadaş kazıkları, inanılmaz gıcık bir yönetici, sürekli rekabette olan mesai arkadaşları ve onların küçümseyen tavırları, toplu taşımanın stresi, insanların nezaketsizliği, çeşitli şekillerde taciz edilmek, haksız yere eleştirilmek… Gerçekten de kimi zaman dünya üstümüze üstümüze geliyor. Böyle anlarda öfkemize yenildiğimizde ise geri dönüşü ve telafisi çok zor durumlarla karşılaşıyoruz. “Geçen gün çok öfkeliydim, işyerinden kendimi zor dışarı attım. O sırada yanıma mendil satan bir çocuk yaklaştı. O’na o kadar kötü bağırdım ki, bütün cadde bana baktı” diyor Pazarlama Müdürü Gizem. Daha sonra yaptığı…